Πολλοί θα θεωρείτε γραφικά και κουραστικά όσα λέγονται τις τελευταίες ημέρες για τον Δημήτρη Μητροπάνο. Διανοηθείτε όμως το μέγεθος του χαμού (σε καλλιτεχνικό-ιστορικό επίπεδο, όχι σε βιολογικό).

Ο Μητροπάνος ήταν μέχρι πρότινως ένας ζωντανός θρύλος και από τους ελάχιστους, τέτοιου βεληνεκούς, που προλάβαμε εμείς οι νεότεροι σε πλήρη φόρμα – πράξη.

Για να υπολογίσετε ακόμα καλύτερα το μέγεθος και να δικαιολογήσετε την όλη υπερβολική βαβούρα που έχει δημιουργηθεί, σκεφτείτε απλά ότι οι “σημαντικότεροι” σύγχρονοι ζωντανοί εκπρόσωποι του λαϊκού τραγουδιού την στιγμή ετούτη είναι ο… Χολίδης και ο Οικονομόπουλος!!

Τόσα λίγα τα χρόνια της διαφοράς, αλλά τόση χαοτική η απόσταση σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Για αυτό και τονίζω: ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΡΗΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΒΕΛΗΝΕΚΟΥΣ ΛΑΪΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΕΙ.

Στο ίδιο,  ή σε παρόμοιο βεληνεκές, βάζω Καζαντζίδη, Παπάζογλου, Μητροπάνο, Ξυλούρη. (αναφέρομαι σε τραγουδιστές – προφανώς ας πούμε ο Θεοδωράκης, σε συνολικό επίπεδο, να είναι σημαντικότερος)

Παρεμπιπτόντως άτυχος μήνας αυτός ο Απρίλης και τα… περίχωρα του Πάσχα! Μάριος Τόκας, Νίκος Παπάζογλου, Δημήτρης Μητροπάνος έφυγαν πρόωρα μέσα στους… τελευταίους Απρίληδες.