Αλάνι Πειραιώτη μου, που χάθηκε η αντρειά σου;
Στην ψεύτικη διασκέδαση, στις τσούλες μίας νύχτας
Αγέρας η φωνή η βαριά του μπάρμπα του ρεμπέτη
χάνεται μες στα σκοτεινά σοκάκια κάποιας πίστας…

Ο μάγκας του Βοτανικού θαυμάζει το παιδί του
Να βγάζει μεροκάματο πουλώντας άσπρη σκόνη
Ακολουθώντας τις ορδές των άγνωστων βαρβάρων
Για κάρυ και μπαχαρικά τη φούντα να πληρώνει…

Αχ βέρε μου Σαλονικιέ, περήφανε καρντάση
Καμάρι βγάζεις εθνικό σε γήπεδα και μάντρες
Μα στου Βαρδάρη τα παλιά τα χρόνια λέγαν ότι
Απ’τα μπετά γεννήθηκαν και χτίστηκαν οι άντρες…

Κοπέλι μάυρο Κρητικό και μαυροφορεμένο
Ο γέρος σου, σου ορμήνευε τι είναι η παλληκαριά
Μα ο γέρος σου κανόνισε σαν έφτασε η ώρα
Να σε βολέψει άνετα και σε καλή μεριά…

Ρε βλάχο υπερήφανε, της Ρούμελης αϊτέ μου
Φωνάζεις στην καριόλα σου, σκορπάς την λεβεντιά
Τον τσαμπουκά σου να πουλάς εκεί που δεν σε παίρνει
Σαν κάναν οι προγόνοι σου για την ελευθεριά…

Κι εσύ Ρωμιέ της ξενιτιάς, μην τρέχεις να γλυτώσεις
Θρονιάστηκες μακρύτερα και είσαι μια χαρά
Μες στων Εβραίων τα κλουβιά γλεντάς φυλακισμένος
Ωραίος, independent με καριέρα και δουλειά…