Σαββάτο βράδυ αραγμένος στο άδειο μου κρεβάτι
ψαχνω να βρω τον χαμένο μου εαυτό
και ξαφνικά απ’το παράθυρο σαν σκιά προβάλλει
των ονείρων μας το ξωτικό

Μου λέει “γειά σου,μη φοβάσαι,θα’μαι εδώ για σένα”
για πάντα θα’μαι των ονείρων ξωτικό
τα ονείρα σου προστατεύω απο χέρια ξένα
και βοηθάω να εκπληρωθούν όσο μπορώ”

Του λέω κάποιοι δεν μ’αφήνουν να χαρώ τα ονειρά μου
δια πυρός και σιδήρου προσπαθώ
“τα ονειρά σου δεν πεθαίνουν όσο εγώ ακόμα
θα παραμένω των ονείρων ξωτικό”

“Αυτοί ποτέ τους δεν θελήσαν κάτι στη ζωή τους
για αυτό δεν έχουν κρυμμένους πόθους στην καρδιά
ξωτικά ποτέ δεν θα’χουν να τους προστατεύουν
ενώ εσύ θα πετάξεις μακριά”